Sokrates,insan yaşamının nihai amacının Eudaimonia olduğunu söylemişti.
Eudaimonia,olması gerektiği gibi olan,yani bilinçli,ahlaklı ve ruhuna gereken özeni gösteren insanın bir tür huzur veya öz-memnuniyet halini tanımlar.
O Eudaimoniaya ruhuna gereken özeni göstererek ve erdemli yaşayarak ulaşabileceğini düşünmüştü.