İtiraf etmeliyim ki okurken çokça sinirlendim. İlk 150 sayfasındaki oblomovun tembelliği beni kitaba karşı soğuttu ve bir ay ara verdim. Devamında ise asıl sürükleyici kısmına geldiğimi fark ettim. Kitabı okurken herşeyin olması mümkün geliyor hiç abartı yok ama karakterlere aşırı bağlanıyorsunuz. Bu yüzdendir ki Oblomova sinirleniyorum, umut ediyorum, inanıyorum, kandırılıyorum ve bu defaatle tekrar ediyor. Kitabı okurken her okur gibi benim de hayal ettiğim veya olmasını istediğim bir sonla karşılaşmasakta ve beni çok sinir etse de bence zaten bana buraya gelip birşeyler yazdırabiliyor olması bu kitabın ne kadar güzel olduğunu anlatıyor.
Çok tavsiye ederim ama okurken yılmamak lazım
