Şimdi bütün bunları nasıl kavrayacaklardı insanlar, zamanın ve mekanın dar kalıplarına sıkışıp kalmış akılları ve hayalleriyle? Fakat anlatmak zorundaydı, onun görevi, inandırmak değil tebliğ etmekti.
İnsanoğlunun bu kadar vahşileşmesi karşısında, bütün kainattakiler dehşete düşmüşlerdi;kainatın efendisi olmayı değil, canavarı olmayı seçiyordu insanoğlu.
Mus'ab, olanlara bir türlü inanamıyordu: insanların yaşamın farkına varmamak için direnmeleri, hayatı, yeme, içme ve eğlence olarak görmeleri, bunun ötesinde insanı insan yapan bir hayatı reddetmeleri, ebediyete giden yoldan ürkmeleri... Olacak iş miydi bu?
Reader Follow Recommendations
Ölüm yokluk değil, bir uyanıştır, gerçek hayata uyanış, ebediyete uyanış:Sümeyye ile Yasir, şimdi bunu ilmelyakin biliyorlar ve aynelyakin görüyorlar. Beri yanda gittikçe körleşen ve karanlıklara gömülen Ebu Cehil...
Her şey Allah'ın takdirinde değil mi? Onun iradesi dışında bir şey olmayacağına göre, aslolan ancak ve ancak onun rızasını gözetmektir. Onun rızasını kazandıktan sonra, insanların öfkesinin ve zulmünün ne önemi olabilir ki? Şimdi o, Allah'tan kendisine ulaşanı okuyor ve diyor ki: "De ki, ey kafirler, ben sizin taptıklarınıza tapmam..."