Mevlânâ Adem ile şeytan arasında kıyaslama yaparak Ademin edebi sayesinde affedildiğini şeytanın ise edepsizliği dolayısıyla huzurdan kovulduğunu ifade eder.Burada Adem'in “Rabb'imiz, kendimize zulmettik” diyerek yaptığı yanlış hareketi kendi üstüne alarak edepli davranmıştır. Buna karşılık iblis ise “Sen beni azdırdın” diyerek suçu kendi üstünden atarak edepsizlik yapmıştır.
“Kendinizi kontrol ederek, Cenab-ı Hakk'tan edebli insan olmak hususunda bizi başarıya ulaştırmasını niyaz edelim. Çünkü edebi olmayan Allah'ın lütfundan mahrum kalır. Edebi olmayan yalnız kendisine kötülük etmiş olmaz, belki edebsizliği yüzünden bütün dünyayı ateşe vermiş olur.”
Şahsiyet sahibi insan, zayıf ve muhtaç bile olsa, şahsiyetini başkalarına karşı daima korur. Böyle bir kimse muktedir olan bir binicinin merkebi veya atı olma imkanına sahip değildir.