Mehmetakkilim
@Akkilim
1 reader point
Joined on November 2022
Şu anda okuduğu kitap
Allah'ın verdiği nimetlerden olduğu kadar imtihanlardan da razı olmak gerekir.Sen Allah'tan razıysan Allah da senden razıdır.Onun için sufiler "Allah'ı sev ki O'nun sevgi alanına gir"derler.O'nu arayanlar bulurlar.O'nu herkes bulur denilmiyor.Bulmanın şartı talip olmaktır,aramaktır.Aramazsan nasıl bulacaksın. Hadis-i kudsîde buyrulur.“kim bana talip olursa beni sonunda bulur.(Men talebenî vecedenî) Kim bana giden yolu bulursa beni tanımaya başlar.(ve men vecedenî arafenî).Beni tanımaya başlayan beni sevmeye başlar(ve men arafenî ehabbenî).”Basamak basamak ilerletiyor.Önce talip olacaksın, isteyeceksin.Sonra o yolu bulacaksın,o yolu bulduktan sonra sevmeye başlarsın.Sevme noktası:“Kim beni bilirse,beni sever(Men arafenî ehabbenî).Kim beni severse bana âşık olur(ve men ehabbenî aşakanî).” Buraya kadar devreye girmiyor,senden adım atmanı bekliyor,senden gelmeni bekliyor,belirli merhaleleri kat etmeni bekliyor.Sen onu geçtikten sonra da O,devreye girerek diyor ki:“Kim bana âşık olursa ben de ona âşık olurum(ve men aşakanî aşaktuhû).”Devreye giriyor.İşte aşk hikayesi burada başlıyor! Ama sonu,tehlikeli bir aşk hikâyesi bu:“Ben kime âşık olursam onu öldürürüm(ve men aşaktuhü kateltuhû).“Tabii bu ölüm fizikî bir ölüm değil. Onu kendinde öldürme,kendinde fânî etme,âşığın maşukta erimesi olarak tarif ediyoruz bu merhaleyi.Âşığın maşukta erimesi...“Ve ben kimi öldürürsem onun diyetini öderim (Men kateltuhû ve fe aleyye diyetuhû).kim diyetini ödemek benim üzerime vacip olursa onun diyeti,bizzat benim (Ve men aleyye diyetuhû fe ene diyetuhû)”diyor, karşılığında kendisini veriyor.
"Hep hak oldu cümle âlem çarşu pazar kalmadı.”burada kastedilen şudur:Gönülde daha önce çarşı pazar vardı.Artık gitti,kalmadı.Yâr galip oldu,gönlümdedir.Artık gördüğüm Allah'tır.
Aşk,sürekli ayrılık üzerine bina edilir.bir yerde vuslat varsa aşk olmaz.
Sayfa 215Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
“Laf çoğaldıkça ifsad olur ”diyor muhyiddin İbn Arabî hazretleri.tek söylenecek söz,
“La mevcûde illâllah” tır.
"Men arafe nefsehû fekad arafe rabbehu”(kendini bilen Rabbini bilir)
O'nun kendisini insana tanıtması,aslında insanın kendini tanımasıdır.Çünkü insan "ez-Huda," “min Allah," yani Haktandır; O'ndandır.
Bir başka bir yerdendir dersek şirk koşmuş oluruz.O'ndan başka müdebbir yoktur. O zaman biz O'nun mülkünde O'nun mülküyüz.bunu, efendi-kul diyalektiğiyle anlatabiliriz. O kendisini yeryüzündeki insanlara tanıtmak istediği ve insanların anlayış seviyelerinde mertebeler olduğu için,Allah kendisini yeryüzüne mertebeli olarak indirir.Allah yeryüzünde tanınır,bilinirse ahirette de karşılığı bulunur.Yeryüzündeki hayatında O'nu bulamayan, öte dünyada da bulamaz."Dünyada görmeyen, ahirette de görmeyecektir.” (İsra 17/72).Dünyada bakar-kör olan,zannetmesin ki ahirette görecektir.
Sayfa 78Kitabı okuyor