Bir okulum vardı. Çocuğum gibi gördüğüm öğrencilerim vardı. Yarı yıl tatili olunca heyecanla ilk karnelerini almışlardı. Tatilin son günü okula başlamak için hazırlık yapmıştım. Sonra...Sonra başlayamadık.
13 Mart Pazartesi okul yeniden başlayacak. Okulum taşınacakmış. Ama okulumun neresi olacağı hala belirsiz... Hangi öğrencilerim okula gelebilecek, hangileri başka yerlere taşındı ya da kaybettiğim öğrencim var mı bilmiyorum. Depremden sonra velilerime sordum ama cevap gelmeyen öğrencim var mı bilmiyorum. Çünkü o günden sonra hafızamda sıkıntı var, birçok şeyi hatırlayamıyorum. Kafamdaki belirsizliklerle, şu an belirsiz olan her şeyle yüzleşmek zorunda kalmak beni çok üzüyor. Ben kaçtığım yerde iyileşmeye çalışıyordum biraz olsun toparlıyordum. Ama kısa bir süre sonra yeniden orada olmak zorundayım. Çocuğum için güçlü olmalıyım, öğrencilerim için güçlü olmalıyım. Bu güçlü görünme oyununu ne kadar oynayabilirim bilmiyorum. Oyun diyorum çünkü iki dakikada alt üst olabilen bir hayatta ben bir insanın güçlü olabileceğine, güçlü kalabileceğine artık inanmıyorum.
Çok geçmiş olsun öğretmenim. Rabbim bu acıları kimseye yaşatmasın. Sizi ancak anlamaya çalışıyor ve acılarınızı paylaşmaya çalışıyoruz. Siz acıyı yaşayanlarsınız ve hissettiklerinizi biz asla yadsımayamayacağız. Allah hepinizin yardımcısı olsun 🤲