Merhaba, size Lem'in Yıldız Güncesi kitabından bahsedeceğim biraz.
Okurken bazı bölümleri diğerlerinden biraz daha fazla sevdim, bunun sebebi kitaba bir bilim-kurgu kitabı beklentisi ile başlamıştım fakat o bölümlerde bilim kurgu tadını biraz daha az aldım. Bu durum o bölümlerin edebi kalitesinden bir şey eksiltmiyor öyle ki üstkurmacalar, metinlerarasılıklar havada uçuşuyor. Özellikle Gulliver'in Gezileri'nin ve Robinson Crosue'un uzay versiyonlarını görmek beni çok mutlu etti. Kitap "Yedinci Yolculuk" ile başladığında teolojik bir şeyler bekliyordum içinde kesinlikle (Dünya altı günde yaratıldı mitine atıf olduğunu düşünmüştüm) fakat "Yirmibirinci Yolculuk" kadar derinlemesine bir eleştiri beklemiyordum açıkçası. Antropolojik alt yapısı olan kehanetler okuyacağım da kitaba başlarken aklımın ucundan dahi geçmemişti. Kitabın kazanımları bununla da bitmiyor, Sevgili Lem estetik algınızı da sorgulatıyor. Görüntü ile işlerlik arasında tercih yaptırıyor (Ucube olmak pahasına işlev kazanmak ister misiniz?) Ijon Tichy bizi yıldızlararası yolculuğa çıkarıyor, zamanı büküyor, algımıza takla attırıyor. Birbiriyle bağlantılı fakat bağımsız hikayelerden oluşması bana "Ben, Robot"u anımsattı ve en sevdiğim kitaplar arasında yer alan iki kitabı olan Asimov'u anımsatması Lem'i benim gözümde yukarılara çıkardı. Bilimkurguya başlayacak okurlar için yorucu olacağı görüşündeyim. Arka kapaktaki övgüyü sonuna dek ettiğini düşünüyorum.
Esra Celik moderatörlüğünde harika bir grupla beklentimin çok çok üstünde bir kitap okudum. Yazar binlerce yıllık bir zeytin ağacının yaş halkalarının arasında gezinen su misali kelimelerle yılların, karakterlerin, mekanların arasında gezinmiş. Gezen belki aynı su ama kökteki suyla gövdedeki, gövdedekiyle daldaki aynı mı? Bu devinimin
