Mehmet
@Albaytambay
Avukat
165 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Ey bahtsız! Tarihinin hiçbir devrinde kendine bu kadar yabancı, bu kadar hayran ve düşman olmadın. Laboratuarında aradığın, incelediğin, oyduğun, dibine indiğin, sırrını deştiğin her şey arasında yalnız ruhun yok. Onu beyin hücrelerinin bir üfürüğü sanmakla başlayan müthiş gafletin, otuz yıl içinde gördüğün iki muazzam dünya harbinin kan ve gözyaşı çağlayanlarında en büyük dersi arayan gözlerine bir körlük perdesi indirdi. Bırak şu maddeyi, boğ şu ölçü dehanı, doy şu fizik ve matematik tecessüsüne, kov şu kemiyet fikrini, dal kendi içine, koş kendi kendinin peşinden, bul onu, bul kendini, bul ruhunu, bul, sev, bil, an, gör, kendi içinde gör Allah’ını. Kendine dön, kendine bak, kendine gel. Aptalca bir konfor aşkından doğduğu halde her biri daha korkunç bir dünya harbi hazırlayan teknik mucizelerinin yanında, senin iç zıtlıklarını elemeye yarayacak ve seni kendi kendinle boğuşmaktan kurtaracak ruh mucizelerini ara. İnan mânevilere ve mukaddeslere, inan! Onlar hakkında bu kadar küçükçe düşünmekten utan! Her sezilen derinliğin ifşa ettiklerini düşünmekten bile seni alıkoyan tabiatçı metodlarını fırlat ve bitlenmiş elbiseler gibi at. Ortaçağ papazında haklı olarak ayıpladığın dar kafalılığın anlayış sınırlarını daha fazla darlaştıran beş duyu idrakinin kapalı dünyası içinde kalma:
Arşı geç, ferşi atla, sidreyi aş,
Gör ne var maverada ibrethîz.
Gözlerimdeki karanlık benden hızlı büyüyor.
Bazı haberler insanın yanında sarılabileceği bir kedi varken verilmeli.
Okur Takip Önerileri
Kendi içimde ölen şeyi, benliğimin ölü parçasını özlerim.
Ne varoluşta ne de hiçlikte kurtuluş olduğuna göre, boynu altında kalsın bu dünyanın da sonsuz yasalarının da!
Yalnızca gerçekten acı çekenler tam anlamıyla bir ağırbaşlılık sergileyebilirler.
Derinlemesine bakıldığında, yaşamda atılan her adım ölüme doğru atılmış bir adımdır, anıysa hiçliğin anımsanması.
Ben kan kokan, et kokan düşünceyi severim, şehvetli bir coşkunluktan ya da sinirsel bir çöküşten kaynaklanan bir akıl yürütmeyi boş bir soyutlamaya bin kez yeğlerim.
Ben tek bir koşulda aklımı yitirmek isterdim: Şen şakrak, çevresine neşe saçan, sorunsuz, takıntısız, sabah akşam güler yüzlü bir deli olacağımdan emin olmalıyım.
"Şimdi belki de gerçekte kim olduğumu bilmenin, mükemmelliğe ulaşmanın anahtarı olduğunu hissediyorum. Çünkü bu, neyi yapıp neyi yapamayacağımı bilmek anlamına geliyor.”
Uchiha Itachi
Adanmışlık içinde geçmeyen,düz ve manadan kopmuş tutkusuz bir ömür hasta ediyor ruhumu.Bir sevgiye tutunmak, savaşta yaralanmaya benziyor.Kirli kan akıyor, şifa veriyor yara. Ve gözlerimi kapatırken,henüz uyandığım rüyaya tekrar kaçmak için,hissettiğim huzur ölüm anında da var olacaksa neden korkacak mışım?
Aman Tanrılarım, ben neler düşünüyorum, günaha mı giriyorum acaba? İnsanın hiç istemediği halde bazen neler geliyor aklına!
İnsan ne kadar uzun olsa göğe ulaşamaz, İnsan ne kadar geniş olsa yeri kaplayamaz
Bu suçumu bu kadar anlayışla karşıladıkları için ne büyük bir sevgi ve minnetlik duymuştum onlara, anlatamam. Gölgeleri kıvansın!
Bu yaşam öykümü yazmaya başlamam, adeta yeni bir kan getirdi damarlarıma.