Alev Demir
@Alev25
Bir insanın öz annesinden çok kötü huylu bir üvey anneye benzeyen toplum kendisini pohpohlayan çocukları sever..!
Okul Öncesi Öğretmeni
Lisans
24 reader point
Joined on June 2017
Okuma Hedefleri
Ne yazık onlara ki çıkarlarına dokunulmadıkça doğru yola girmezler ve Allah'ın kendilerine sunacağı nimetleri bilmezler.
Ne yazık onlara ki kalpleri temiz olmadığı için herkesi kötü sanırlar ve günahsıza ve günahkara bir fark gözetmeden kötülük ederler.
Ne yazık onlara ki duygulu çekingenliği korkaklık, samimiyeti yaltaklanma ve yardımcı bir baskı sayarlar.
Ne yazık onlara ki kendilerine açılan saf bir kalbi zaaflarından istifade edilecek, istismar edilecek, bir akılsız sayarlar.
Onların, geleceği yaratan insanlar arasında yeri yoktur.
Unutulacaklardır.
Sayfa 221Kitabı okudu
Başkalarına söyleyecek bir sözüm olabilmesi için önce kendime söz geçirmem gerektiğine inanıyorum.
Sayfa 94Kitabı okudu
Ne çok yalan söyleniyordu yeryüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak.
Reader Follow Recommendations
Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi.
Endişelerimizin ve kaygılarımızın yarısı başkalarının bizim hakkımızda düşündüklerinden kaynaklanır... Bu dikeni tenimizden çıkarmalıyız. #Schopenhauer
Sayfa 103Kitabı okudu
Var mı dünyada günah işlemeyen, söyle;
Yaşanır mı hiç günah işlemeden, söyle;
Bana kötü deyip kötülük edeceksen,
Yüce Tanrı, ne farkın kalır benden, söyle.
Çünkü zaman, yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir.
Sevgili Dost,
İnsan yoktu ve sınır yoktu. İnsan geldi ve elindeki tebeşirlerle sınırlar çizmeye başladı. Daireler, dikdörtgenler, üçgenler çizdi. Etrafını çizdiği alanların kenarına, "Benim" tabelasını iliştirmeyi de ihmal etmedi. Bir yere ilk gelmek, oraya sahip olmaya yetmiyordu. Bu yüzden de ne tebeşiri elinden düşürdü ne de çizilen daireler birbiriyle kesişmediği sürece geometrinin mutluluğuna bir gölge düştü. Ama ne zaman iki çember birbiri içine geçti ve ne zaman iki "Benim" çakıştı, o zaman sınır taşları yerinden oynadı ve sökülerek mancınıklara dolduruldu.
Sevgili Dost,
Çocukların ağzı sıkı değildir, her şeyi anlatırlar. Büyüklerse susar; ağızları yanmıştır hayattan.
Ne hüzün öldürür insanı ne de hasret!...
İnsan özgür doğar, oysa her yerde zincire vurulmuştur.
Özgürlüklerini savunamayanların ödedikleri bedel ağırdır. Özgürlük, değerli olduğu ölçüde kırılgandır da...
"İnsan, üretmeden tüketen tek yaratıktır."
"Hayatını şansa bırakma." (Nicole)
Birçok ebeveyn, aile içi iletişimi artırmak, daha kaliteli iletişim kurmak için tavsiye istiyor ve yine birçoğu çocuklarına okuyacakları hikaye kitapları soruyor.
Halbuki çocuklara okunacak en güzel hikayeler ve aile içi iletişimi artırmak için en güzel sohbetler, ebeveynlerin kendi çocukluk dönemiyle ilgili anlattığı hatıralardır.
Çocuğunuz henüz sizin yaşam öykünüzü bilmeden neden hikaye kitaplarındaki gerçek olmayan sahte kahramanların, kedilerin, köpeklerin, kurtların, tavşanların öykülerini dinleyerek vakit geçirsin ki?
Anlatın çocuğunuza sınıfta tahtaya kalktığınız ilk günü, hasta olduğunuz bir gün ödevlerinizi yapmak için nasıl çırpındığınızı ya da komşularınızı, sokak arkadaşlarınızı, yollarda oynadığınız oyunları...
Paylaşın kendinizi. Sizi nasıl da can kulağı ile dinleyecekler görün.
Akıl verici bir bıktırıcılık içinde "Ben senin yaşlarındayken..." diye başlayan konuşmalar değil, sadece samimiyetle paylaşın kendinizi, acılarınızı, korkularınızı, zaaflarınızı, hayallerinizi, kim bilir belki kirpikleriniz ıslanır...
Bunları konuşacak kiminiz var ki zaten!
Hayat kısa... Birçok çocuk anne babasını, birçok kişi kendi eşini hiç tanımadan göçüp gidiyor bu dünyadan. "Bir varmış, bir yokmuş" gibi...
