Anısı biz olalım bu sokakların
ve hiç durmadan yağmur yağsın
Biz gürültüsüz sözcükler bulalım
Sarmaşıklar fısıldaşsın yine
Gidersek birlikte gideriz
yeni sevinçler buluruz hüzne benzeyen
Bu sonsuza kadar meçhul kalıcak ruhun o karanlık dertleri öyle acıklı ve ezici bir hiçten ibaretti ki bu kelime,onun zehirle ölüyor sanılan tebessümünün içinde gizli bir derdin feryadıyla inleyen bu hiç,her şeyi söylemiş, her şeyi açıklamış oluyordu.