Bir zamanlar kendi toprağımızın üstünde yaşıyorduk. Bu toprak bizi sınırlıyor bir arada tutuyordu. Yaşlılar öldü, çocuklar doğdu ama biz hep bir bütün olarak kaldık. Bir aileydik. Simdi ise ne olduğumuz belli değil...
Kapıya doğru yürüdü, bir an durup arkasını döndü " iyi bir şey öğrendim dedi. Her gün yeni bir şey öğreniyorum. Başın sıkışıksa ya da sana birşey gerekiyorsa yoksul insanlara başvuracaksın. Yalnızca onlar yardım eder... Yalnızca onlar.
Ben acılar denizinde boğulmusum,
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını.
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni,
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını.
Ümit Yaşar OĞUZCAN
Hakikat, sanat, ilim Masaldan ibarettir,
Aşk iki cins beyninde tutkaldan ibarettir.
İnsanlar ki bir sürü aptaldan ibarettir;
Gülmeli, kahkahayla bunlara gülmelidir...