Oklu kirpi metaforu, insan ilişkilerini en iyi anlatan örnektir. "Oklu kirpi"yi, insan ilişkileri konusunda ilk defa Alman düşünür Schopenhauer dile getirmiştir. Ona göre, oklu kirpiler arasındaki ilişki, insan ilişkilerinin bire bir modelidir. Bilhassa kışın, oklu kirpiler üşür ve ısınmak için birbirlerine sokulmak ister fakat sokuldukça dikenleri birbirlerine batar, can havliyle birbirinden uzaklaşır. Soğuktan donma ile dikenden yanma arasında bir ikilemdir oklu kirpilerin kış yaşamı. Tabii bu tecrübeyi sürekli yaşayıp olgunlaşan oklu kirpiler, dikenler arası doğru mesafeyi bulur, ikilemi aşar ve sonunda canları acımadan ısınmayı başarır. Gerçi bu kerteye kadar vücutları delik deşik olmuştur
Hiç doğmamış olmak, doğmuş olmaktan çok daha iyidir, diyor Schopenhauer. Varolmak, acı çekmek demektir. Olumlu mutluluk bir kuruntudan ibârettir, olsa olsa olumsuz bir mutluluk gerçekleşebilir ki bu da acıların biraz azalması demektir. Parmağınıza bir iğne batar, acı duyarsınız. İğneyi çıkarır, acınızı dindirirsiniz. Mutluluğunuz bu kadarcıktır. Bin bir belâ insanları hiçbir zaman rahat bırakmayacaktır. Bundan ötürüdür ki, cinselliği yaymak büyük bir kötülüktür. Evlenmek, kendini yenmek gücünü gösteremeyenlere karşı duyula acımaktan ötürü verilmiş bir izindir.
~Schopenhauer