Dolanıyor saçların, kan gibi,
Ve uzayıp gidiyor parmaklarımın arasında.
Yaşıyorum ve yaşayacağım seni,
Kanatsız, cansız bir kuş sanki avucumda.
Parmaklarımdan kalbime doğru uzanan saçların.
Hatırlatır seni gördüğüm o anı,
Daha dün gibi.
Hem gelecektir bu hem de geçmiş.
Ayrılık yarası bu,
Kanamaz,
Kapanmaz bir devir.
Sevmek ise bir devrim,
Sevene ise tek ayrılık ölümdür.
Ve birbirine kavuşturur insanları ölüm,
Gün gelir.
Ama beni ne zaman bulur bilmem.
Ya da ben seni ne zaman bulurum?
Bir gün öleceğim elbet,
Ve işte o gün,
Saçlarını ilmek ilmek boynuma geçir.
Ahmet Ekinci