Kemanı tozlu kutusundan çıkardı ve hastalıklı parmaklarıyla o muhteşem sûret karşısında tekrar çalmaya başladı. Ruhunu kucaklayacaktı çünkü. Kulakların pasını silen o eşsiz efsunkar nağmeler: Serenade fûr Nadia.
Zaman soyuldu, zaman ezildi, zaman durdu...
Genç adam gözlerini açtı...
Bu, Struma'dan sonraki ilk sabahtı...