Çok keyifli başladım okumaya, yer yer nostaljik duygularla geçmişe gittim geldim, yüzümde bir tebessümle ne güzel bir kitap derken bir anda hikaye akmamaya başladı. Orhan Pamuk’un kitaplarında maalesef en çok yaşadığım sorun bu kitapta da karşıma çıktı, yer yer kitap çok konuşuyor ama hiçbirşey anlatmıyor, bu da sizi çok yoruyor. Füsun’la olan ilişkiye gelince burada aşktan çok bir takıntı, psikolojik rahatsızlık ve kızımızın penceresinden de bir çıkar ilişkisi gördüğüm için empati kuramadım. Ne güzel bir aşk, müzesini gezmeliyim diyemedim. Keşke o baştaki büyü hiç kaçmasaydı en iyi kitaplar listeme alacağım bir kitap olurdu.
