Anıl Yılmaz
@Anilyilmaz_writer
İstanbul Üniversitesi/Gazetecilik
1988
86 reader point
Joined on July 2023
Dışarıya çıktığımda kendimi insanların arasında durmak için zorlamaya, aynı zamanda da işin kolayına kaçmaya karar vermiştim. Belki birileri beni birine benzetir diye de o gün birini başka birine benzetmek isteyebilecek insanların olduğu bir yere gitmiş, birilerinin beni birine benzeteceği anı beklemeye başlamıştım. Bekledikçe de o gün hiç kimsenin birini birine benzeterek konuşma isteği olmadığını görmüştüm. Yaptıkları tek şey herhangi bir kaynaktan aldıkları taze anıları kaynak bulamamış insanlara anlatmaktan ibaretti. Benimse anı anlatmak bir yana cümle kurabileceğim bile şüpheliydi. Gerçi diğerlerinin de benden aşağı kalır yanları yoktu ama onlar birbirleriyle anı oluşturmak yerine hazır olanı kullanmayı seçtikleri için başka insanlara ihtiyaç durumunu ortadan kaldırmışlardı. Ancak benim isteğim anıyı dinlemek değil, içinde olmaktı. Bunun için de hemen bir kaynak bulup anlattığı anıya girmem gerekiyordu.
Etrafımda sadece Öldürülmek İsteyen Bir İnsan, Öldürmek İsteyen Bir İnsan, boş bir Tabut, açık bir Mezar ve bu dördünün istekleri var.
Öldürülmek İsteyen İnsan onu öldürecek olan kişinin duygularını, Öldürmek İsteyen İnsan ise öldürdükten sonra hangi duyguya sahip olacağını merak ediyordu. Tabut kullanılmak, Mezar da bir an önce kapanmak istiyordu. Bu dört istek birbirine ne yapacaklarını bilmeden bakıyor, öylece duruyordu. Bu duruşun bitmesi içinse ilk olarak Öldürmek İsteyen İnsan’ın harekete geçmesi gerekiyordu. Çünkü bütün bu istekler onun hamlesiyle başlayacaktı. Bu yüzden diğer üçü beklerken o, yanında duran cinayet fikriyle konuşuyordu.
Yokuş
Etrafımda sadece Öldürülmek İsteyen Bir İnsan, Öldürmek İsteyen Bir İnsan, boş bir Tabut, açık bir Mezar ve bu dördünün istekleri var.
Öldürülmek İsteyen İnsan onu öldürecek olan kişinin duygularını, Öldürmek İsteyen İnsan ise öldürdükten sonra hangi duyguya sahip olacağını merak ediyordu. Tabut kullanılmak, Mezar da bir an önce kapanmak istiyordu. Bu dört istek birbirine ne yapacaklarını bilmeden bakıyor, öylece duruyordu. Bu duruşun bitmesi içinse ilk olarak Öldürmek İsteyen İnsan’ın harekete geçmesi gerekiyordu. Çünkü bütün bu istekler onun hamlesiyle başlayacaktı. Bu yüzden diğer üçü beklerken o, yanında duran cinayet fikriyle konuşuyordu.
Reader Follow Recommendations
Yokuş
Buzdaki yansımadan arkamdaki yalnızlığı görüyorum. Ve hemen aklımdan geçenleri fark ettiğini anlıyorum. Yani bir küreğe dönüşüp Soru İşareti Olmaya Çalışan İnsan’ı oradan kurtarmak isteyebileceğimi... Oysa bunu ben de henüz tam düşünmemiştim. Gerçi kürek olmak şu an insan olmaktan daha elverişli olabilirdi. Üstelik düşünebilen ve onu kimsenin tutmasına ihtiyacı olmayan bir kürek… Böylelikle onu saplandığı buzdan kurtarmak için kendi kendime yetebilirdim. Önemli olan olabilmekti. Bütün ruhumla bir kürek olduğumu hissetmeliydim. Soru İşareti Olmaya Çalışan İnsan’ın yalnızlığı arkasında olduğuna göre insan ruhu asla bir nesneye dönüşemiyordu. Bu durumda benim bir kürek gibi hissetmemi hiç kimse engelleyemezdi.
Yokuş
Bu insan, bir adım yükseklikteki pencereden atlamasına rağmen buza yapışıp kalmıştı. Bu durumda İnsan, “pencereden atlamak” kelimesinin verdiği yükseklik hissini kabullenenlerden olmalıydı.