Kitap akıcı bir dille yazılmış ve insan oğlunun ne kadar aciz olabildiğini içeriyor. Aynı zamanda gerekli iradeyi gösterirse bunlarla başa çıkabileceğimizi de anlatıyor. Lakin şu husus bir kez daha göze batıyor ki çocuklukta yaşamış olduğumuz acılar , korkular ve umutsuzluklar geleceğimizi planlamada bilerek ya da bilmeyerek fazlasıyla bizleri etkiliyor. Doğan Cüceloğlu’nun dediği, “bir insanın anavatanı çocukluğudur” söylemi ne kadar kıymetli ve yerinde bir tespit. Bu eksikliklerimizden kurtulma çabalarımız bazen başımıza öyle dertler açıyor ki işin içinden çıkılmaz bir hale geliyor.Vesselam çocuklarımıza sahip çıkalım yalnızca kendi çocuklarımıza değil tüm çocuklara ve şunu da unutmayalım onları yalnızca dışarıdaki kötülüklerden korumakla yetinmemeli bazen kendimizden bile korumayı becerebilmeliyiz.
