Annabel Lee
@Annabellee6
Bir insan bir hayvanı sevene kadar ruhunun bir bölümü uykudadır.
Türk Dili ve Edebiyatı
İzmit
17 May
179 reader point
Joined on September 2020
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Belki de yeni bir başlangıç yapmanın vaktidir. Yeni bir başlangıç için her şeyi yıkmanın vakti."
Uzun yıllar kendimin yasını tuttum. Olabileceğim halde olmadığım insanın, yapabileceğim halde yapamadığım şeylerin yasını.
Ruhum öyle dolu, öyle dolu ki gözyaşlarıyla... Gözyaşları eziyor, parçalıyor beni. Hoşça kalın. Tanrım! Ne kadar hüzünlü! Hatırlayın, hatırlayın yoksul Varenka'nızı.
Reader Follow Recommendations
Pek iyi değilim, Varenka. Duygularım ölmüş gibi...
Geriye bakmak da korkutucu. Orada hep acı var, bir hatırayla bile kalbim iki parçaya ayrılıyor. Beni mahveden kötü insanlar yüzünden sonsuza kadar ağlayacağım!
Biriktirdiğim hislerim, gözyaşlarımla dışarı atılmak istiyorlardı.
Bazen öyle dakikalar oluyor ki tek başıma kalmaktan, tek başıma hüzünlenip tek başıma kesintisiz kederlenmekten mutluluk oluyorum ve böyle hallerim gitgide sıklaşıyor artık..
Sahici bir kuşa dönüşüp bu dalların üstünden gökyüzüne kanatlanmayı, yukarıdaki ay ellerinde kaybolup giderek bu dünyadaki insanların yüzlerini artık görmemeyi ne kadar istiyordum...
Hiçbir şey hissetmiyor, hiçbir şey duymuyor, sele düşmüş bir yaprak gibi iradesiz sürükleniyordum.
𝘖 𝘷𝘢𝘬𝘪𝘵, 𝘴𝘢𝘥𝘦𝘤𝘦 𝘨özlerim ağlamıştı.
Bu gece gönlüm ağlıyor.
"Asıl çaresizliğimiz doğmak, mücadele ve acıyla geçen, görece kısa hayatlar yaşamak ve ölmek - tüm bunların ne amaca hizmet ettiğinin belirsizliği..."
Umrumda olan şeyler her geçen gün azalıyor.
Duvarların içeriden çürümüşse, bunun tek bir çaresi vardır. Yık, diye düşündüm. Hepsini yık ve yeniden inşa et.
Yüreklerimizde gerçekte ne olduğu bilinseydi kaçımız affedilirdi?
O günleri düşünmeyeceğim. Her gün başka bir yara, başka bir ağrı, bitmez bir yorgunluk, her zaman bir sürü yük ve güçsüzlük.
Bazı insanlar yaşam boyu karşılaştıkları düş kırıklıkları sonucu, beklentilerini bir sınır içinde tutma eğilimi geliştirirler.
