İnsan bir ulusa mensup olduğu için ne gurur duyabilir, ne de utanç! Bireyi bağlayan,kendi eylemleri ve hayata karşı duruşudur.Bir ulus kahraman da çıkartır,katil de,bilim insanı da,sapık da! Önemli olan,kişisel namus ve birikimidir.
İlişkilerimiz de göçebe kurallarına uyar.Çünkü dostluk bir yerleşik düzen işidir.Bir yerde uzun süre oturan insanlar,kendilerinden sonraki kuşaklar adına da komşularıyla uzlaşmak ve iyi geçinmek zorundadırlar.
Babil'in nehirlerinde,
Oturduk,evet,ağladık,
Zion'u hatırlayınca.
Bu sebepten astık hatalarımızı
Söğütlerin üstüne...
Nasıl söyleyebiliriz Tanrı'nın şarkısını
Yabancı bir diyarda ?