Aral Meriç
@Aralmeric
Yalandan gülüşler, sevişler, ağlayışlar... İnsanlığın sonunu bu sahtelikler getirecek.
Ruhumun ıssızlığında tek başıma bir hayat sürmeye sen mahkum ettin beni. Gözünü bile kırpmadan nefes alırken bile ölmeye gün sayacağımı bile bile yaptın hem de.
Reader Follow Recommendations
'bir kurşun delseydi şayet kalbimi yine de acıtmazdı sözlerin kadar. yıkılsaydı dünya yerle bir olsaydı, yıkıntılar altında kalsaydı bedenim yine de bu kadar incinmezdi tüm benliğim.'
"bazı şeyler sindire sindire anlatılmalı insanlara. kabullenmesi için fırsat tanınmalı. böyle olsaydı kim isterdi üç günlük dünyaya üç asırlık dertler sığdırmayı? kim isterdi bir hiçlikte bir ömür çürütmeyi?"
"sonraları anlıyor insan bazı şeyleri. yitirdiklerinin bir hayatı da beraberinde götürdüğünü. anlıyor da işte iş işden geçmiş giden geri gelmemiş..."
sardunyalar da solarmış
kış gelince anladım
yokluğun çekilmezmiş
sen gidince anladım
Süslü içi boş kelimelere ihtiyacım yok benim. Yalnızca gözlerinin içine baktığımda bile anlaşıldığımı hissettiren, susarken bile çok şey anlatabildiğim birisine ihtiyacım var.
artık hepten yalnızdım. kendime bile kimse oluvermiştim. o hiç susmayan düşünceler bile terkedivermişti benliğimi. artık hepten yalnızdım.
ben, senin cam kenarında otururken durakta bir anlığına göz göze geldiğin kişiyim. Beni orada bırakıp başka duraklarda duracaksın. Gözlerin başka gözlerle buluşacak. Hatta bazıları birkaç gece aklını bile kurcalayacak. Ama bilmiyorsun ki ben o durakta her otobüs gelişinde camlardaki belli belirsiz yansımanı, o daracık kapılardaki adım seslerini duymayı bekledim.
Hiçbir şeye karşı hevesim kalmadı. Duygularım sömürülmüş gibi
Günler elimden kayıp gidiyor
Gözlerim hep bi yerlerde
Ne aradıklarını ben de bilmiyorum
Kulaklarım hiçliğimi haykıran cümleler arıyor
Yavaş yavaş bitiyor her şey
Zihnimin kara deliği içine çekiyor yavaş yavaş benliğimi.
sadece beni duy istiyorum
nice lâl oluşlarımı sen gör de anla istiyorum