Okurken ara sıra bunaldım ancak konunun derinliği fazlaydı ve sonuna kadar devam ettim. Pişman da olmadım.
Ah sevgisizlik içinde büyümüş zavallı Dorian dış güzelliğin iç güzelliğinin sonu oldu...
Bu kitapta Stefan Zweig’ın insanın iç dünyasını ne kadar güzel çözümleyebildiğini anladım. Kitabın ucunun açık uçlu bitmesi moral bozucu olsa da kitaba bir özgürlük, özgünlük kattığı kesin.