Düşünüyorum, durmadan düşünüyorum ne çok öldük biz, yaşayabilmek için...
Evdalê zeynikê idim...
Geçen yıl bu vakitler Evdalê zeynikê idim ben,
Dünyanın şairi idim ben,
Yerin arı kuşuydum ben,
Güneş kanadında bülbüldüm ben,
Kürt ülkesinin mirlerinden birinin dengbêjiydim ben,
Acem hududunda oturmuştum da ben,
Ergin bir yiğit, bir süvariydim ben,
Gülênin yaprağının aşığımydım ben,
Allahım... Ne diyebiliridim ki?
Reader Follow Recommendations
Arin tekrar paylaştı.
Sessizliğin sesi duyulmaz, hissedilir; kulaklar değil, ruh ve yürek duyar onu.
Sayfa 64 - İthaki - 15. Baskı - Mart 2016Kitabı okudu
