Ben bu kitabı çok aşık olduğum birine gitmeden önce hediye etmek istedim. Gitme günüm yaklaşınca onu aynı bu kitaptaki gibi artık sevmediğimi fark ettim. Dolayısıyla vermedim, başta benim için aynı Dorian Gray gibi biriyken eli yüzü karakteri, *SPOILER* sonra o tablonun sonuna dönüştü benim için de. Hayatın en acımasız halini en iki yüzlü halini onda ve ilişkimizde gördüm. Hem çok üzüldüm hem de memnun kaldım. Çünkü artık hiç öyle sevmeyeceğiz! Ne mutlu, çünkü sonu aynı çukur bir daha hiç öyle yükselmeyeceğiz!
Kitaba olan yorumuma gelirsem, çok beğendim. Kitabın ilk yarısı ikinci yarısından daha güzeldi, sonlara doğru biraz daha sıkıldım ama yine de güzelliğinden bir şey götürmedi. Tanrı tüm Dorian Gray’leri kahretsin ve onları hayranlıkla izleyen gözleri de. Ya da kahretme şekli budur,, lütfen öyle olmasaydı keşke.
Not: Bir de, Lord Henry’nin insanların en karanlık sırlarını okumuş da o kitaba girmiş gibi bir halii var. Önünde çıplaksınız, başka şansınız yok.
