Victor Hugo bu kitabında bircok kisi gibi idama karşı çıkıyor ve başkalarının aksine bunu kendi yoluyla yapıyor. Suçluyu masum yapmıyor "evet. Ben öldürdüm" dedirtiyor ama anlatırken bunları kullanmasa da idamın ne kadar ilkel bişi olduğunu gösteriyor ilkelin de ötesinde vahşice olduğunu kanıtlıyor özellikle de son dakikasına kadar umudunu yitirmemesi mahkumun ve buna rağmen başına gelecek kaçınılmazı da erteleyememesi insanda acıma ve empati duygusu yaratıyor.
