Asiye Yıldız
@Asiyecan
Yaşasın kitaplar!
İzmir İl Halk Kütüphanesi Sadık Üyesi
Okur
İzmir
603 okur puanı
Şubat 2015 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bugün nihayet denize girebildim. Gerçek olamayacak kadar güzeldi.
Simitle yüzdüm. Hayatımda ilk kez suyun içinde yürüdüm. Suyun kaldırma gücünden faydalanarak yürümeyi başardım. Annemle her zaman hayal ettiğimiz gibi el tutuşarak yürüdük.
Bizim en büyük rüyamızdı; sapasağlam, denklik içinde, el ele, kol kola, kafa kafaya, gönül gönüle YÜRÜMEK.
Sonunda suyun içinde de olsa bu hayalimizi gerçekleştirdik.
Sayfa 148Kitabı okudu
Biyografimi acaba kaç kişi okur? Kimler okur? Bilinmeyenin gizemi çekiyor.
Sayfa 94Kitabı okudu
Yazık, anneciğim ne çok kahrımı çekti ve hala çeker.
Kadının elinde hiç büyütemediği ve asla büyütemeyeceği bir bebeği var. Her anne çocuğunun ilk adımlarını görmek; onun okula gidişine, meslek sahibi olup, aile kuruşuna şahit olmak ister. Eğer benim gibi bir kıza sahipse anne; bunların hiç birini göremez.
Fakat benim annem gene kesin bir edayla: "Ben özel bir anneyim. Çünkü senin gibi bir kıza sahibim. Diğer tüm anneler belki daha şanslı gibi dursa da; ellerinde senin gibi bir cennetin anahtarı yok." der.
Gerçi ben olsam da, olmasam da kesinlikle Cennet'e girer.
Sayfa 89Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
....Çünkü ben hiç konuşmamıştım. Hep susunca, insanlar beni pek bir şeye benzetemiyorlar.
...
Zaten yazarlığı istememdeki en büyük etkenlerden biri de budur. Bir kere yazıyı seviyorum. Bence okumak bir meşguliyet değil, bir insanlık görevi olmalı. Kendini ifade etmek isteyen herkes de yazmalı.
Sayfa 26Kitabı okudu
Herkes benzerlerini mi arar bu dünyada?
Zaman mı geçecek, çare mi bulunacak, ne olacaksa olsun, bu işkence bitsin, diyordu içsesim. Dünyanın bu denli zalim oluşunu kabullenmenin zorluğunu hazmedemiyordum.
Sayfa 106Kitabı okudu
Beynimde her sorunun çözümü olduğu düşüncesi kazınmıştı bir kere. Buna da bir yol bulurdum ben.
Duygularımı anlamlandırmayı, düşünmeyi, kendimi anlatmayı öğreniyordum yanında.
Sayfa 77Kitabı okudu
Periyim ben...
Periler kusursuzdur...
Periler kusurlulara yardım ederler. Ben kusurlu değilim. Sesle işim yok yalnızca. Duyanların dünyasında bal gibi yaşıyorum işte.
Sayfa 60Kitabı okudu
Hayatın tek doğrusu yoktu, hayatın birkaç ya da birçok doğrusu da yoktu, hayatın sayısız doğrusu, sayısız yanlışı vardı, her hayat tekti, benzersizdi.
“Değişim, gerçekleşme hızına göre her sistemde farklı etkiler gösterir” dedi Flurya. “Başını bir duvara yavaşça dokundurursan hiçbir şey olmaz. Ama saatte doksan mil hızla çarparsa parçalanır. Bir hız tünelindeyiz Jimmy. Akıntının hızı tekneninkinden fazlaysa, hiçbir şeyi kontrol edemezsin.”
Dinlemiştim, diye düşündü Jimmy ama işitmemiştim.
bazen birini incitmek için ille de onu incitmeyi istemek zorunda değilsin. Anlıyor musun!"
“Öyle insanlar var ki,” dedi Geralt usulca, “bir cüzzamlının yakınında olmayı, bir Witcher’ın yanında olmaya yeğlerler.”
“Ama öyle de insanlar var ki,” Üçkarga kahkaha attı, “bir koyunu bir kıza yeğlerler. Yani hem onlara hem diğerlerine olsa olsa acıyabilirim. Teklifim geçerlidir.”
Beynimizde, psikolojik olarak her şeyin suçunu iyi tanımadığımız insanlara atmamıza yol açan bölümle yabancılara şefkat duymamızı sağlayan bölüm aynı. Evet, Nazi 1er, Yahudileri günah keçisi ilan edip onları yok olmanın eşiğine getirdi. Ama dünyanın öbür ucunda oldukları halde Yahudilere para, erzak ve yardım gönderen diğerlerini buna yönelten de yine zihindeki aynı doku parçasıydı.
Sırtını dikleştiriyor. “Ben ırkçı değilim Ruth. Ve kızgınlığını anlamakla birlikte, ben yalnızca sana yardımcı olmak için—mesleki olarak-elimden gelen her şeyi yapmaya çabalarken, bunun acısını benden çıkarmanı biraz haksız buluyorum. Tanrı aşkına, sokakta yürürken siyah bir adamın bana doğru geldiğini görsem ve yanlış yöne yürüdüğümü fark etsem, sırf otomatikman ondan ürktüğüm fikrine kapılmasın diye, geri dönmek yerine yanlış istikamette yürümeye devam ederim.” •
“Bu da telafi çabası ve bir o kadar kötü,” diyorum. “İnsanların renklerini görmediğini söylüyorsun, oysa gördüğün tek şey bu. İnsanların renkleri ve ön yargılı görünmeme çaban kafanı öyle meşgul ediyor ki ırkın önemli değil sözünün bana ne ifade ettiğini bile algılayamıyorsun. Bu olsa olsa, benim şimdiye dek yaşadığım, hissettiğim şeyleri, derimin renginden dolayı küçümsenmenin benim için ne demek olduğunu umursamadığını gösterir.”