Seni öldürmeyen şey beni öldürebilir
Bozmayan su,yakmayan ateş,kesmeyen bıçak
Bunlar senin içindir.
Senin sesin çağları aşıp gelmiştir
Bense kuşların anlattığı o sessiz kıssa
Ağaçların en yalnızına.
Sen gemi yaparsın,batmaz
Benim gemilerin yosundan
Dalgalarım birer liman.
Senin rüyaların çıkar
Bense anlattım rüyamı kardeşlerime
Kıskanmadı onlar bile.
Sen büyüksün,sen hürsün
Bense bir günde büyüyen çocuklar gibiyim
Kendi göğüs kafesinde esir.
İbrahim Altay
Haritasız ve dümensiz kalmış, gideceği limanı olmayan bir gemiydi.Kendini akıntıya bırakıp sürüklenmek,en azından hareket etmek,hayatta kalmak demekti ki içini acıtan şey de zaten buydu;yaşamak.
"Şarkı sözü ile şiiri ayırt edemeyen;cümlede belirtili nesneyi bulurken hayatın içinde özne olmayı asla düşünmeyen kuşaklar, bu paradigma nedeniyle ruh öksüzü kaldıklarını anlayamadı,anlayamayacak."