Şu sıralar dar zamanlardan geçiyorum. Ne yapacağımı, nereye gideceğimi, neye karar vereceğimi bilmediğim; ellerim ceplerimde şehrin arka sokaklarını arşınlıyorum. Gözümde engel olamadığım yaşlarla. Daima ağlıyorum. Böyle zamanlarda bir şarkı, bir şiir ya da bir kitap sıcak bir dost eli gibi, omzuma dokunuyor. Gel boş ver diyor, her şeyi. Hayıflanmalarını, pişmanlıklarını, aldanmalarını, inandıklarını, inanmadıklarını, küçümsediklerini, yücelttiklerini, umutlarını, beklentilerini, hayallerini, ağlamalarını, gecelerini, gündüzlerini her şeyi ama her şeyi bırak! Bırakıyorum. Ağzımda turuncu bir pas tadı kalıyor.
Asuman Toprak Deniz