*Sevgiyi mutlak bir iyilikle, yücelikle birlikte düşünmek gibi evrensel bir hatamız var. Oysa bencil bencilce sever, zalim zalimce.
Toni Morrison'ın da dediği gibi Sevgi asla sevenden daha iyi değildir.
Toni Morrisonun
En Mavi Göz
İçinde garip bir his vardı. Buna keder diyemezdi, hiddet diyemezdi; can sıkıntısı demek de doğru değildi. Bu hissi, tam manasıyla bir huzursuzluktu. Onu rahatsız eden, huzurunu kaçıran şeyin ne olduğunu tayin edemiyordu.
“Onu hiç sevmiyorsa, neden şimdi ağlamak ihtiyacı hissediyordu. Eğer onu hiç sevmiyorsa neden biraz evvel onun kolları arasında bütün eski kırgınlıklarını, eski hınçlarını, hatta onun gülünçlüğünü unutacak hale gelmişti.”
Kimseyi sevmiyordu. Kimseyi sevemiyordu. İçi kendisiyle o kadar doluydu ki başkasımı sevmek için artık yer kalmamıştı. Sanki kendisi bir mezhebe konulmuş put gibiydi.