Büyük Roma'nın büyük ve acımasız imparatoru yüce Caligula’nın sevdiği insanı kaybetmesiyle hayatı, aşkı, imkanın sınırlarını sorguladığı kitap. Caligula hiçbir ahlaki değere sahip değil ve buna ek olarak acımasız. Mevcut olanlar Caligulaya yetmiyor, o aya ulaşmak Tanrıları bile aşmak istiyor. Kendi isteklerinin (kendi imparatorluğunda) en önemli olay olduğunu düşünen Caligula diğerlerinin üstünde korkuyla hakimiyet kurmak için elinden geleni yapıyor. Elinden gelenin sınırsız olduğunu göstermeye çalışıyor. İnsanların sınırlılıklarını mutsuzluk olarak algılayan Caligula ‘İnsanlar ölmeye mahkum ve mutsuz yaratıklar.’ diyor. Herkesin kıymet verdiği bir durumun hiçbir kıymetinin olmadığını söylüyor bir yandan. Yeri geldiğinde imparatorluğun hedefinin kendi hayatından önemli olmadığını düşünüyor. Caligulanın kendi kişisel canavarlığı her türlü savaştan yeğdir bence de. Eserin diğer kahramanı Cherea ise Caligulaya hepimizin içinde senden bir parça var diyor. Ama insanın “güvenli yaşam” arayışı bu canavarı zincere vuruyor.
Camus’un her eseri gibi bu eserde insana içindekini sorgulatıyor. Okumaktan pişman olmayacağınız bir tiyatro.
