Zeynep Ayan
@Atam2013
Okuduğum bütün kitapların ortalamasıyım işte..
EÜ İLETİŞİM FAK. HİT
Ankara
Adana, 21 Eylül 1989
115 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Nerden başlasam
Nasıl anlatsam
Hımmmm
Yüz Yaşında Camdan Atlayıp Kaybolan Adam bitirdikten sonra yorumları okudum, fikirdaşlarım çok. Evet şu Forrest Gump meselesinden bahsediyorum. Ana karakter Allan biraz saf gibi, herkes gibi değil ve yaşadığı olaylar o kadar gerçek dışı ki o da filmle benzeşmelerini ortaya çıkarıyor.
Kısaca Yüz Yaşında Camdan Atlayıp Kaybolan Adam bahsetmem gerekirse 2 şekilde ilerliyor. Bir şu an , birde geçmiş.
Şu an: Başkahramınız Allan huzurevinde kalıyor. 100 yaşını kutlamaya saatler kala odasının penceresinden ev terlikleriyle kaçıp otogara gitmesi ve orda başkasına ait valizin başını beklerken otobüsünün gelmesi ve valizide alıp bilinmeyene yaptığı yolculukla başlayan absürd olaylar silsilesi şeklinde ilerliyor. Ama çok sürükleyici, yer yer komik, suçlusu olamayan cinayetler, bombalar, akıldan çıkmaz replikle...
Geçmiş: Allan' ın doğumundan şu ana kadar yaşadığı olaylar. Ki bu olaylar öyle herkesin yaşayacağı türden değil. Bir de olayları yaşadığı karakterleri görünce vayyyy be demeden geçemiyorsunuz.
Allan dünyayı değiştirmek için attığın adımlar unutulmayacak kadar büyük, sen çok yaşa
Bittikten sonra şunu hissettim hani ortamda hiç durmadan konuşan tipler olurya. Geçmişten şu andan bahsedip biraz kafanı şişirirler ama yinede merakla dinlemek istersin. İşte öyle bi deneyim oldu.
.
Öncelikle şunu belirtmek isterim. Kitap bende Mandıra Filozofu filmindeki " Mandıra Filozofu" karakteri konuşuyor da ben de onu dinliyormuşum hissini yarattı.
Modernleşmenin insanlığı nasıl boğazladığını fark etmemizi sağlayan bu kısacık eser, Alman yazar 
Erich Scheurmann tarafından, seyahata çıktığı Samoa adasında tanıştığı kabile reisi olan Tiave'li Tuiavii' nin konuşmalarından esinlenerek yazılmıştır. Yazar eseri gayet anlaşılır ve sade bir dille yazmasına rağmen bir oturuşta bitiremedim. Çünkü anlatılan gerçekleri bir anda sindirmem kolay olmadı. Kabile reisi, biz okurlara her ne kadar düşünmenin gereksiz olduğunu söylesede ben düşünmeden edemedim. Herşeyi, herkesi sorgulamaya itte.
Dünya nedir?
İnsan nedir?
Eğitim gerekli mi?
Giyinmesek olur mu?
500 sene önce yaşasaydım ne için çabalardım?
Makineleşme bizi nereye götürüyor?
İnsanlar gerçekten Tanrı ile mi yarışıyor?
Gibi gibi....
Kitap bittikten sonra herşeyin kendi ürettiğimiz bir saçmalık olduğunu aslında yaşamak için bazı koşullanmalar bulmamızın ne kadar yorucu ve anlamsız olduğunu farkettirdi. Ama bir yandan okuyanları, savunduğu düşünceler bakımından ikiye ayıracak türden bir kitap.
"Güneş ne güzel parlıyor" diye düşünmeye başlar o an. Ama bu yanlıştır işte. Büyük bir yanlış hemde. Akıllı bir Samoalı güneşin sıcak ışıkları altında kollarını, bacaklarını gevşetir ve hiç bir şey düşünmez. Güneşi bir tek kafasıyla duymaz elleriyle, ayaklarıyla, bacaklarıyla, karnıyla bütün organlarıyla hisseder. (syf:89)
Sevdiğim bir alıntıyla sonlandırmak istedim.
