Nereden geldiğini bilmeyen rüzgârın önündeydi,her adımda filizlenen düşüncelerine dokunup geride bıraktığı adımlarını zamanın ve mekânın en büyük mezarlığına gömüyordu.Yürürken geride bıraktığı her şey yok oluyordu,attığı her adımı yok etmek için var ediyordu .Bir ayağını geçmişe, bir ayağını da geleceğe atarken aralarında kalmanın şokunu yaşıyordu.