Neden birlik olmak, biz olmak için her zaman bir "öteki" ye, bir dış tehdide ihtiyaç duyuyoruz? Bu tehdit oluştuğunda kolayca "biz" olabilirken; neden günlük yaşam akıp giderken her günümüzü birbirimiz için cehenneme çeviriyoruz?
Gün gelip de bu hayata veda etme zamanı geldiğinde, "Yaşamımda kendim olarak var mıydım, gönlümce yaşadım mı?" sorusuna iyi bir yanıt verebilmeniz lazım.
Önemli olan senin kim olmaya karar vermiş olmanda yatıyor. Kendi gözünde insan olmanın onurunu taşıyan biri; başkalarının isteklerine göre hareket ettiği, başkalarının beklentilerini yerine getirdiği için onların gözünde değer kazanan biri mi?
Kişi, hayatındaki en önemli kişinin kendisi, en önemli tanıklığın da kendi tanıklığı olduğunu fark edemezse hiçbir zaman hayatla ilişkisini doğru kuramaz.