Sabitlenmiş gönderi
Yaşadığım ve düşlediğim her şeyden gurur duyuyorum
Reader Follow Recommendations
Varoluşsal boşluk temel olarak kendini can sıkıntısı durumunda dışavurur. İnsanlığın, bunalı ve can sıkıntısından oluşan iki uç arasında sonsuza kadar mekik dokumaya mahkum.
Yaşamda anlam bulmanın ikinci yolu, son ve bir o kadar önemlisi de olanca eşsizliğiyle bir insanı yaşamaktır. Yani onu sevmektir.
Ancak hiçbir zaman ortadan kaldırılmayacak olan şey , acının kaçınılmazlığıdır .Cesurca acı çekmeyi kabul edince, yaşam da son ana kadar bir anlama sahip olur ve bu anlamı kelimenin tam anlamıyla sonuna kadar korur.
İnsan sürekli, mevcut potansiyeller yığınıyla ilgili olarak kendi tercihlerini yapar; bunlardan hangisi hiçliğe mahkûm edi- lecek ve hangileri gerçekleştirilecek? Hangi tercih gerçekte sonsuza kadar ölümsüz, "zamanın kumları üzerindeki ayak izi" kılınacak insanın, her an, şöyle ya da böyle, varoluşunun anıtının ne olacağına karar vermesi gerekir.
Geçmişteki hiçbir şey tekrar erişilmeyecek şekilde kaybedilmez, tersine, her şey geri dönülmez bir şekilde saklanır.
"Hayat efsaneyi tekrar eder!" dedim heyecanlanarak, "Siz de öyle düşünmüyor musunuz?"
"Kuyuya yaklaşmayın" diye çocuklara seslenirdim. Çünkü eski masal ve efsanelerdeki şeyler en sonunda gelir başınıza. Ne kadar çok okur, efsanelere ne kadar çok inanırsanız, o kadar çok gelir. Zaten dinlediğin hikâye başına geleceği için ona efsane dersin.
Kuvvetli, kararlı bir babamız olsun, bize neyi yapıp neyi yapamayacağımızı söylesin isteriz. Niye? Neyi yapıp neyi yapamayacağımıza, neyin ahlaklı ve doğru, neyin ise günah ve yanlış olduğuna karar vermek zor olduğu için mi? Yoksa suçlu ve günahkar olmadığımızı işitmeye her zaman ihtiyaç duyduğumuz için mi? Bir baba ihtiyacı her zaman mı vardır, yoksa, kafamız karıştığı, dünyamız dağıldığı, ruhumuz daraldığı vakit mi isteriz babayı?
Bunun için insanın yalnızca bakması, görmesi ,gördüğünü anlaması ve kelimelerle söylemesi gerekiyordu.
Mahmut Usta, Kırmızı Saçlı Kadın'a benim bir küçük bey olduğumu anlatmış mıydı? Aralarında benden söz etmişler miydi? "Babam bizi terk etti!" dedim.
"O zaman sana babalık etmemiş" dedi Kırmızı Saçlı Kadın "Sen de kendine başka bir baba bul. Herkesin babası çoktur bu ülkede. Devlet baba, Allah baba, Paşa baba, Mafya babası... Burada kimse babasız yaşayamaz."