Şairin biri hanımına şöyle seslenir:
"Beni affet ki, sana olan sevgimi devam ettiresin,
Kızgın olduğum zaman benimle konuşma,
Def çalar gibi işin aslını öğrenmeden beni defe koyma
Çünkü işin içyüzünün ne olduğunu bilemezsin,
Nefsine uyup çok şikâyet etme ki,
Kalbim senden uzaklaşmasın, çünkü kalpler değişir,
Bana göre sevgi ve sıkıntı bir kalpte birleşirse
Sevgi orada duramaz gider."