Aynuha Delen
@Aynuha
8 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"Ben de o yüzden ağlıyordum işte," dedi Veronika. "O hapları aldığımda nefret ettiğim birini öldürmeye çalışıyordum. İçimde başka, sevebileceğim Veronikalar olduğunu bilmiyordum."
Öğretimin özü şudur:
Her şeyi ilk saf haliyle gör,
ilk saf sadeliği içinde kucakla,
sana ait olan şeyleri azalt,
isteklerini en aza indir.
...sonunda kendi kendime hayatın belki de bu olduğunu söylüyorum.Fazlasıyla umutsuzluk.Ama aynı zamanda,güzel bir iki an.
Okur Takip Önerileri
İnançlarımızın üzerinde yükseldiği kaide asla sarsılmasın diye kendi kendimizi manipüle etme yeteneğimiz ne büyüleyici!
İnce kemikli boynunu kaldırıp sessizce içen Zorba'ya baktım. Ona bakıyor ve bu hayatın gerçekten ne şaşırtıcı bir sır olduğunu, insanların, fırtına tarafından kovalanan sonbahar yaprakları gibi nasıl birleşip ayrıldıklarını ve insanın bakışlarıyla sevdiği kimsenin yüzünü, vücudunu ve el hareketlerini boşuna yakalamaya çalıştığını, birkaç yıl sonra da, gözlerinin mavi mi, yoksa siyah mi olduklarını hatırlamayacağını düşünüyordum.
Kalıba el koyabilirim,ama ruha,asla!Oysa benim istediğim de sensin,ey ruh!Senin iraden,gücün,senin erdemin,saflığın.
"Kuş değilim ben.Kafesim de yok.Bağımsız,irade sahibi,özgür bir insanım,şu anda da irademi sizden ayrılmak üzere kullanıyorum."
O kişiler gerçekten insan değil de hayal olsalar,senden ancak bu kadar uzak kalabilirler!
Ne önemli,ne romantik,ne de ilginç bir olaydı bu.Gene de tekdüze geçen hayatımın tek bir saatine değişiklik getirmişti.Biri benim yardımımı gereksinmiş,yardımımı istemişti;ben de yardım etmiştim ona.Bir işe yarayabildiğim için seviniyordum.Yaptığım iş her ne kadar ufak,geçici de olsa bir hareket,"canlı"bir işti;ben ise "cansız"yaşamaktan bunalmış durumdaydım.
Bu arada,dedi prens:”Dinleme sanatı neredeyse öldü.Fakat sizde doktor,bu sanatı hala görüyorum.”
“Şunu anlayın ki,asıl korkunç olan artık köpek kalbi değil,insan kalbi taşıması.Yani doğada var olanlar arasında en rezilini.”
Sayfa 113Kitabı okudu
