Zülfü Livaneli bu eserinde tipik bir aile görünümü ile toplumsal sorun haline gelen göçmen konusunu çok güzel bir şekilde birbirine entegre etmiş. Göçmenlerin yaşadığı sıkıntıları gözler önüne sermiş ve bunu yaparken de kendi halinde yaşayıp giden bir aileyi de olayın içine katmış.
Romanda geçen bir cümle çok hoşuma gitti onu da paylaşmadan bitirmeyeceğim incelememi:"Çiçeğe dokunuşu çiçekten bile güzel." Dedi Mustafa, karısı Mesude için.
Böyle güzel kalplere denk gelmek dileğiyle...