İnsan daimi bir gurbette ama şifasını yanlış yerlerde arıyor. Ebedi olan, bir kutupyıldızı gibi ufkumuzda parlamadığında, fani olandan ebediyetin parıltısını istiyor ama sukutuhayale uğruyoruz.
Bu toprağın bilgeleri aşk ile "an" ı seyrediyordu, bugün aşk ile "ben" i seyrediyoruz. Kendimizi seyretmelere doyamıyoruz.