A.D.
@Aysee_nuurr
{Kedicill}
Ben bir yaşam sanatçısıyım; benim sanat eserim yaşamımdır.
• Ferrarisini Satan Bilge, Robin Sharma
öğrenci
2003
83 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
"İnsanlar kötülüğe akınlarca gider, onu kolayca elde ederler; kötülüğün yolu düz, olduğu yer yakındır; iyiliğe ulaşmanın önünde Tanrıların koyduğu alın teri vardır, ona ulaşan yol ise uzun, zorlu ve diktir."
İyi olan
çünkü kötülük asla hem iyiliği hem de kendini tanıyamaz; iyilikse, eğitildikçe zamanla hem kendiyle hem de kötülükle alakalı bilgilerle donanır. Bu yüzden bana göre bilgili olmak, kötü adama değil, bu iyi adama vergidir.
-Demek oluyor ki, iyi yargıcın genç değil, yaşlı olması, eğriliğin doğruluğun ne olup olmadığını geç öğrenmesi lazım, eğriliği, ruhunda mevcut olan kendine has bir özellik olarak tanımamış olması, uzun uzun deneylerden sonra onu tanıyıp ne kadar büyük bir kötülük olduğunu kavraması, bunu da kendi yaşam deneyimleriyle değil, bilgisiyle öğrenmesi gerektir.
Okur Takip Önerileri
soylu kişiler gençken saf görünürler. Kötü yollara sapmış adamlar tarafından kolayca aldatılırlar; çünkü ruhlarında kötüleri ayırt etmelerine olanak sağlayacak misal yoktur.
onlar hasta bir vücudu, ruhlarıyla iyileştirirler, ruh kötüyse iyileştirmesi de imkansızdır.
Daha önce de uğraşmalı!
İnsan geçimini sağladı mı, erdemle uğraşmalıdır." Bana göre, daha önce de uğraşmalı, dedi.
Çeşitlilik ruhta aşırılığa sebep olur, bedendeyse hastalık, oysa müzikte sadelik, ruhlara ağırbaşlılık, beden eğitiminde ise bünyelere sağlık verir.
O halde ne delice bir şeyi, ne de aşırılığa yakın olan bir şeyi gerçek aşkın yanına yaklaştırmamalı.
...
O halde, zevkten de uzak tutulmalı; gerçek bir aşkla bağlanmış olan seven ve sevilen ondan uzak kalmalı.
Eğer eksiklik ruhlarındaysa, tabii sevmeyecek; yok eksiklik vücutlarındaysa, buna katlanacak, sevmeye razı olacak.
Demek oluyor ki güzel söz söyleme, uyumluluk, uygunluk, ritimlilik iyi tabiatlılığa bağlıdır, ama iyi huyluluk derken, kendisine hiç de layık olmadığı halde bu ismi verdiğimiz safdilliği değil, insan doğasını gerçekten iyilik ve güzellikle bezeyen bir anlayışı anlatmak istiyorum.
Kimse kendi özünün en önemli bölümü ile ilgili ve en önemli şeylerle ilgili konularda, gerçekten uzaklaşmayı kabul etmez; her şey bir yana kendi özünün gerçekten uzaklaşmasından korkar.
...aynı şekilde ruh da ne kadar cesur ve akıllıysa, onu dıştan gelen bir etkinin değiştirmesi o kadar az bir olasılıktır, değil mi?
Peki bir şey zarar vermiyorsa, kötülükte bulunur mu?