Bu elle tutulamayan, bu korkunç sorumluluk durumunu bütün açıları ile yüklenen biri olacağım yerde, sözgelişi odandaki, o her zaman seni görebilen mutlu dolap olsam, ne iyi olurdu: seyrederdim seni, koltukta oturuşunu, mektup yazıșını, yatıșını ya da uykuya dalışını.
seni gördüm bu sabah düşümde gene. yan yana oturuyoruz.. sen itiyorsun beni, ama
kızmadan; gülerek. üzülüyorum, ittigin için değil, seni itmeye zorlayan davranışıma üzülüyorum. sızlanmayan, yakınmayan herhangi bir kadına davranır gibi davranıyorum sana; sessizliğinin ardındaki sesi (hem de bana seslenen sesi) duymadığıma üzülüyorum. duyamadım mı dersin? duymuş da olsam, karşılık veremedim ya!
Eğer bedensel birleşme arzusunu sevgi doyurmuyorsa, eğer cinsel sevgi aynı zamanda kardeşçe sevgi değilse, bu birleşme geçici, hazza dayalı bir duygu olmaktan öteye gidemez.
Ne var ki sevgi olmadan bu "birlik", eskisi kadar yabancı ve uzak iki insanı bırakır geride.
Sayfa 74
Okur Takip Önerileri
Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz etken (aktif) ilgidir.
Çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek sevgisine inanmayız.
Sayfa 47
Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi?
