Aysunnnnnnn
@Aysun25
İnancım, tanrının bana inandığı kadar.
14 July
130 reader point
Joined on November 2019
Hepimizin içinde adını koyamadığımız bir şey var, işte biz oyuz.
Sayfa 278
"Bana kucağını açan biri olsaydı,çocuklar gibi ağlardım..."
Herkesten çok güldü. Belli ki acı çekiyor
Reader Follow Recommendations
Başımı dayayacağım omuzlara mayın döşemişler.
Dünya soğur,akşam serinlerken,benim sensiz sevinecek bir şeyim yok.
O asla bana ait değildi,ama onu kaybetmek kalbimi kırdı..
Külüstür,bozuk bir şey gibi caddeden aşağıya yürüdüm... Yaralanmışlığımı gören yoktu
Olmam gereken yerden çok uzaktayım,
Belkide yoruldum,bilmiyorum
Öyle karışık,
Öyle yabancıyım ki
Bu aralar kendime bile gelemiyorum
Kendimle konuşurken bile onun hoşuna gitmeye çalışıyorum...
Ne çıplak ne giyinik halinizle tahammül edebiliyorum size;işte budur içimin sıkıntısı, siz şimdinin insanları...
Ben bir insanım,yanıldığım için insanım. En azından on dört defa hatta yüz dört defa yanılmadan insan hiçbir gerçeğe ulaşamaz
Bende gerçeğe döndüm artık, mucizelerden ağzım yandı da...
Hayatımda ilk defa birisi bana "kendine dikkat et" dedi. Anlamış onun kalbini taşıdığımı herhalde
Sizlere şimdi bambaşka şeylerden söz
edeceğim. Hep böyle diyor, ama sözü yine de kendime getiriyorum,
onun için herkesten özür diliyorum. Aslında o anılarımı, hayatımı
kaleme alırken böyle bir niyetim yoktu. Ben kendimi değil hep
başkalarını anlatmayı düşünüyordum, ama hep kendimi işin
içine sokuyordum, bu da canımı sıkıyor. İyi biliyorum ki bu okuru da
rahatsız edecek. Asıl üzüldüğüm şey ise şu: Başımdan geçenleri
büyük bir heyecanla anlattım. Herkes bugün de hâlâ heyecanlı
olduğumu, olayları dolu dolu yaşadığımı sanıyor. Fakat "Ah, eskiyi
değiştirmeme, her şeye yeniden başlamama imkan olsaydı!" diye
yandığımı pişmanlıktan kavrulduğumu kimse
bilmiyor.Ama giden zaman kaybedilen
değerli şeyler ne yazık ki geri getirilmiyor.
