"Sen sabahlar ve şafaklar kadar güzelsin
Sen ülkemin yaz geceleri gibisin
Saadetten haber getiren atlı kapını çaldığında
Beni unutma
Ah! saklı gülüm
Sen hem zor hem güzelsin
Şiirlerimin ılıklığında açılmalısın
Sana burada veriyorum hayata ayrılan buseyi
Sen memleketim kadar güzelsin
Ve güzel kal”
N.H.
Dokunuyorum. Tenine dokunuyorum. Varlığında parmaklarımla gezintiye çıkıyorum. Tüm hücrelerimde hissediyorum coşkuyu. Çağlayan, sesiyle kulakları dolduran bi coşku bu. Buna rağmen göremedin. Karşısında durdun. Sustun.
Yok saymaya çalıştıklarımız yok olur mu? Bir kez hayata düşen bir varlığın ya da gerçekleşen bir olayın, hatta düşündüklerimizin yazısını silebilir miyiz?