Sevda -ki bir insanın yalnızca gönlüne değil akıl ve düşüncelerine, bir kısım iradesine kısacası bütün duygularına, manevi güçlerine hakimdir- daima şüpheler ve vesveseler içinde bulunmaktan haz aldığından kulak ve göz her duyduğu, her gördüğü şeyi onun yaratılışına göre duyup görmeye, akıl kuvvetin her hükmünü onun arzusuna göre vermeye mecburdur.