Uzun yaşamış bir mezar kazıcıya:
Ömrün boyu mezar kazdın, yer altında şaşılacak ne gördün? Diye soruldu.
Mezarcı;
"Sana şaşılacak olanı söyleyeyim. Azgın nefsim yetmiş yıldır mezar kazdığımı gördü de bir gün bile arzusu ölmedi" dedi...
Baban da öyleydi, az yer, az içer, az konuşur, çok dinler, çok okur, çok düşünürdü. Bedeninden çok, gönlünü beslemeye çalışırdı. Çünkü beden tükenir, gönül ise çoğalır.