Bahri Gün
@Bahrign_
256 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Bakara / 85. Ayet
ثُمَّ اَنْتُمْ هٰٓؤُ۬لَٓاءِ تَقْتُلُونَ اَنْفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَر۪يقًا مِنْكُمْ مِنْ دِيَارِهِمْۘ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْاِثْمِ وَالْعُدْوَانِۜ وَاِنْ يَأْتُوكُمْ اُسَارٰى تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ اِخْرَاجُهُمْۜ اَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍۚ فَمَا جَزَٓاءُ مَنْ يَفْعَلُ
Mutlu olmakta hep acele ederiz Mösyö Danglars çünkü uzun süre acı çekildiğinde mutluluğa inanmak biraz zor oluyor.
Mutluluk insanın gözünü kibirden daha çok körleştiriyor.
Okur Takip Önerileri
Bizim gibilere daha ne gerekir ? Dürüst ve iyi yürekli bir ev kadını.
Geçmişte yaşanan geçmişte kalır.
Bize iyilik yapanlarla asla ödeşemeyiz çünkü onlara para borcumuz olmasa da, minnet borcumuz vardır.
Dürüst insanlar için gökyüzünde Tanrı vardır!
"Che a compagne a padrone."
(Ortağı olanın patronu vardır.)
Çünkü yüreğimdeki en gizemli umutlara hitap ediyorsunuz.
Hepimiz ölümlüyüz ve eskilerin, yerlerini yenilerine bırakmaları gerekiyor, aksi takdirde ilerleme mümkün olmazdı.
Bir kitap okudu
760 syf.
·
Puan vermedi
Paulo Valery:
Yaşamak için unutmak lazımdır.
Lacan:
Hasta hatırladığı için iyileş(e)mez.
Nietzche:
Unutan iyileşir.
Uzak
''...Taşradan gelmişsiniz, işiniz gücünüz torpil aramak. Bir vasıf filan bulmak diye bir derdiniz yok. Amcaydı, dayıydı, bakandı, milletvekiliydi cart curt. Her şeyi hazır bulmaya çalışıyorsunuz.''
Kasaba
''Size şunu söylemek istiyorum. Evet belki ben bir baltaya sap olamayan, sıkıcı ve acınacak durumda biriyim. Tersliğim, uyumsuzluğum canınızı sıkıyor. Galiba hiçbir yeteneğim de yok. Kanımdan başka da verecek bir şeyim... Gençliğim, kimseye gerekli olmayan bir izmarit gibi yok olup gidiyor. Ne bir yuvam, ne dostlarım, ne de bir işim var. Gençliğimin en verimli çağında, bu kasabaya kısıldım kaldım. Erkekliğim, dinçliğim, kalbim gözümün önünde eriyor. Şunu da söyleyeyim, askere gitme vakti gelene kadar bu kasabadan kurtulmaktan başka bir şey düşünmedim. Ama o sabah gelip çattığında, beni bu kasabaya bağlayan, o güne kadar fark etmediğim daha derin bağlar olduğunu fark ettim. Çiğ damlalarıyla kaplı kavaklardan havaya ince bir koku yayılıyordu. Nedense o gün bana bu kavakları, çamları, çınarları hayatımda sanki ilk kez görüyormuşum gibi geldi. Sabahın bu erken vaktinde sokaklarda serseri bir mayın gibi dolaşan köpek çetelerinden başka bir şey olmaz. Galiba bu sessiz sabahları, köpekleri, toprak kokusunu seviyorum. Ama bu kasabada yaşayan insanları ve onların küçük hesaplarını anlamıyorum. Ruhuma yabancı ve boğucu buluyorum. Şimdi söyleyin bana büyük, ciddi ve herkese gerekli bir işin yapıldığı bir yerlere gitmek istemekte kötü olan ne var?''
Nuri Bilge Ceylan