Bence aşktır, bunu sırf bir şeyleri romantize etmeyi sevdiğimden demiyorum. Aşık bir insanı düşünün, bir kişiye olması gerek değil illa ki, yaptığı işe, belki amacına belki kafasındaki bir hayale ya da Rabbine aşık bir insan düşünün. Aşk aslında ona diğer insanlarda olmayan bir güç verir. Aşık insan bence daha azimlidir, daha sabırlıdır, daha mutludur. İçinde bitmek tükenmek bilmeyen o yangınla, üstesinden gelemeyeceği şey azdır. Bencilce, nefsani, yanar döner aşktan bahsetmiyorum. İnsana bir amaç veren, bütün hücrelerini yaşam enerjisiyle dolduran o kıymetli aşktan bahsediyorum. Çok nadirdir, değerlidir, herkese aşkı hissetmek nasip olmaz. Egonun ölmediği kalpte var olamaz. O yüzdendir ki çok kişi aşkı ister, çok azı belki bulur. Bulamayanlar da varlığına olan inancını kaybedip aşka düşman olur. İçten içe kırgınlardır oysa ve aşkın varlığını ve gücünü inkar etmekle kendilerini bir nevi tatmin ederler. Kolay yolu seçerler. Elhasıl kelam, gerçek aşk insana dağları bile deldirir, ne yazık ki yaşadığımız devirde gerçek aşkın kudretine dayanabilecek ve onu hakedebilecek insanBir sayısı çok azalmıştır, bunu da aslında aşkın insanlara artık geçici, delice, hayali, yetersiz gelmesinden görebiliriz. Artık insanlar aşka inanmıyorlar çünkü aşkı ve onun getirdiği güce ne dayanabilirler ne de layık olduklarını savunabilirler. Bireyselliğin git gide arttığı bu dönemde şahsen ben de insanların aşkı anlamasını beklemiyorum. Biraz negatif konuştum gibi oldu ama bence siz yine de aşka ve gücüne inanın 🥰 kim bilir?