Kokunla başlayan ibadetimin farz namazına
duruyor, kıblem gözlerin diye taşlanıyorum
İçinde sen olan kelimelere sarılıyor
bütün cümlelerde kokunu arıyorum
Aklında kalbine iyi gelen
bir başkasının gülüşleri varken
Mutlu sanılan her hikâyede olduğu gibi kapı
gıcırtısında vedalar seyrini değiştirebilir miydi?