İnsan tahammül edemeyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor.
Bütün basit insanlarda olduğu gibi, kaderlerden sevince, heyecandan sukûnete geçiyor ve bütün kadınlar gibi herşeyi çabucak unutuyordu.
Niçin?
Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin esnafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatlığıyla öteye geçiveriyoruz?
Reader Follow Recommendations
Onun yaşadığı yerde yaşamak, onun gibi yaşamak demek değildi...
Onun sessiz sedasız yaşayışı,tahammül edişi, insanların zaaflarına merhametle çiçek edepsizliklerine eğlenerek bakışı kâfi bir irade değil miydi?