Bu gece yıkıldı üstüme şehri-i viran .
Ömrümden arta kalan uçsuz bir zaman.
Ben neyleyim felek !
Yolum da ağır bir enkaz .
Güzel olan ne varsa gitti gözlerinde ,
Bana kaldı yangın yeri başaklar .
Akan kurumuş bir çift Pınar.
Ben kaldım bir sabahın ışığında bir de
Sokaktaki üşüyen bir kedi .
Saçlarını hep özlerdim ;
Saçlarını kokusu lavanta mı ?
Yoksa papatya mı ?
Ama en çok Gül severdin ...
Bende tüm çiçekleri sende severdim .
Bir ahenk içinde dönen dünya
Benim sesi mi unutmuşçasına yüzüme vuran kader .
Bir seladan ibaret kalan ömrüm .
Bir duada avuç içime dökülen mavi bir deniz ...