Bir gün kravatımı bağlıyorum.saat sekiz buçuk.Uzun uzun kapının zili çaldı.Fırladım açtım kapıyı,kim bu sabah saatinde ?benim kapımda.kapıcının bile artık çalmakta bir yarar görmediği kapımda.Bana hiç mektup gelmez,posta gelmez,akrabam yoktur,arkadaşım yoktur.Bu yüzden heyecanlandım.Hayat beni çağırıyor.Yokluğumu hissetti,beni,insanların,dostlukların,serüvenlerin,aşkların hatta ihtirasların,lokantaların,ağaçların arasına çağırıyor.