Tüm insanlar aynıdır: Kendileri bir başkasının cebinden alırken yüzleri aydınlanır, gülümserler, ama kaybetme sırası onlara geldiğinde yastaymış gibi ağlarlar.
Akılsız da düşünülür mü ? Bende o hal vardı, hisler sanki aklım bir coşkunluğu değilmiş, ayrı akıldan apayrı şeylermiş gibi ayrılıp yıldızlara gidiyorlardı.
‘’Tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu.